Maandag 4 februari Córdoba

Over een 2-baans weg zijn we gereden richting Córdoba, de op één na grootste stad van Argentinië.

Daarom verbaasden we ons erover dat we over een, wat bij ons provinciale weg is, naar zo’n grote stad reden.

Op de kaart staat deze weg aangegeven als auto-snelweg. We moesten steeds heel erg alert blijven want steeds zagen we paarden, koeien, geiten en zelfs weer een hond opeens de weg oversteken waar je 120 km p/u mag rijden. Deze weg die over een vlakte ging die leek op het Nederlandse landschap, maar dan bijna geen dorpen of steden was best wel saai zodat we weer enorm op moesten letten niet half in slaap te vallen.

Dit moet je dan echt oplossen dmv hele leuke positieve gedachten, of nieuwe dingen plannen en daar ben ik druk mee bezig geweest....

En daar we steeds meer in de richting van “thuis” aan het rijden waren  zong ik in mezelf steeds het hetzelfde liedje:

   Ik hou van Holland

    Landje aan de Zuiderzee

    Dat stukje Holland

    Draag ik in m'n hart steeds mee

    Daar waar die molens draaien

    In hun forse kracht

    En waar de bollen bloeien

    In hun schoonste pracht

    Ik hou van Holland

    Met je bossen en je hei

    Jouw blonde duinen in een bonte rij

    Ben ik van huis en haard

    Op heel deez' grote aard'

    Is 't kleine Holland mij 't meeste waard

Op zulke wegen komen de gedachten aan thuis steeds meer naar voren, maar daar is natuurlijk niks mis mee!

Córdoba ligt centraal in Argentinië en is met zijn ruim 1.300.000 inwoners de tweede grootste stad van Argentinië. Het is een industrieel centrum maar de binnenstad kent vele historische gebouwen uit het koloniale tijdperk. 

Dinsdag 5 februari San Nicolás de los Arroyos

We waren eigenlijk van plan te rijden tot ROSARIO een grote stad zo’n 300 km ten noorden van Buenos Aires, maar we hadden geen zin wéér een grote stad in te rijden en kozen daarom voor San Nicolás de los Arroyos.

Dit was een super goede keus achteraf, want het bleek een heel mooi klein stadje te zijn wat te vergelijken zou kunnen zijn met het Scheveningen van Nederland. Een voor Latijns Amerikaanse begrippen, chique stadje met vele exclusieve winkeltjes en paraderende mensen die ook genoten van hun vakantie.

En het gezellige van deze landen is dat ‘s avonds hele families met kleine kinderen op de terrassen en de pleintjes vertoeven. We hadden dus weer genoeg om van te genieten!!

Een familie die we bij een tankstation troffen vond het geweldig om foto’s te maken op de motor, en overal waar je komt willen ze graag een praatje maken en verbazen ze zich erover dat we zoveel van hun land gezien hebben!

Woensdag 6 februari Buenos Aires

Na een erbarmelijk slecht wegdek, door de sporen van vrachtwagens kwamen we  aan in Buenos Aires, wat misschien wel het einddoel zou kunnen zijn van onze reis...

Het is gewoon niet te geloven dat je op weg naar de hoofdstad alleen het laatste stukje een goede 4-baans weg hebt, terwijl in de stad zelf de breedste wegen lopen ter wereld!!

Deze stad met zijn ruim 12 miljoen inwoners is de hoofdstad van Argentinië, en is de grootste stad van het land. Uit het Spaans vertaald betekend Buenos Aires “goede winden” ook wel “gunstige luchten” en het klimaat liegt er niet om, er waait altijd een heerlijk zeebriesje en de lucht is hemelsblauw.

Aangezien in Buenos Aires en omgeving meer dan een vierde van de Argentijnse bevolking woont, overheerst hier  de economie met de rest van het land.

Dankzij zijn talloze winkels en boetieks, restaurants, architectuur en zijn culturele leven met een bevolking die bestaat uit; Italianen, Spanjaarden, Duitsers, Engelsen, Fransen, Oost-Europianen, Arabieren,  één Nederlander en Aziaten staat Buenos Aires bekent als het Parijs van het Zuiden.

Deze stad is de meest Europese stad van het Zuidelijk Halfrond en beleefde zijn gouden tijd tussen 1880 en 1920, toen Argentinië tot 10 van de welvarendste landen ter wereld behoorden en Buenos Aires mensen uit Europa lokte die hier een beter bestaan probeerden te vinden.

Het ligt aan zee met een grote haven, vandaar dat we gaan proberen vanuit hier onze motoren weer terug naar Nederland te verschepen. We zijn er op voorbereid dat dit niet zomaar in een paar dagen zal gaan lukken dus hebben we de kans om ons heel goed te gaan verdiepen in deze mooie stad en omgeving.

Na aankomst zijn we meteen op zoek gegaan naar de agent die hier in de binnenstad een kantoortje heeft en  voor ons de verscheping zou moeten gaan regelen. We besloten de Customs Clearing van de motoren zelf te gaan doen, aangezien we daar een flink bedrag mee zouden kunnen uitsparen.

Na wat dingen doorgesproken te hebben, maakten we de afspraak de volgende dag weer contact op te nemen en te horen wat de kosten zouden gaan worden.

Aangezien we midden in de stad zaten zijn we rond gaan lopen en troffen op straat jongens en meisjes die Euro’s of Dollars  omwisselden tegen Pesos. Hiermee spaar je minsten 30% uit!! En ze staan zelfs vóór de banken op de stoep, openlijk te wisselen!!!

Dit land heeft een enorm tekort aan buitenlandse valuta, vandaar deze praktijken die ons deden denken aan het Rusland van de 80-er jaren.

 

Prachtige winkelcentra bezochten we en we zagen mooie gebouwen met o.a. een kopie van de Londense Big Ben!!

‘s Avonds toen het minder warm en druk was in de stad, hebben we een auto wasserij gezocht en daar onze motoren goed laten wassen. Deze moeten helemaal schoon aangeleverd worden voor de verscheping.

De jonge gast die onze motoren onderhanden nam straalde met heel zijn gezicht, en wilde alles weten over onze reis.

Daarna aten we in een Parrilla restaurant, hier worden lokale gerechten geserveerd, voornamelijk vlees!!

En Ad bestelde een biefstuk die hij aanwees op de kaart....... De ober vroeg of ie dat zeker wist?!? hij zou het stukje wat Ad uitzocht wel even laten zien, en maar goed ook want hij bestelde een hoeveelheid waar een heel weeshuis van zou kunnen eten!!

Donderdag 7 februari Buenos Aires

Ad was de hele dag druk in de weer met Vinpack, het bedrijf dat voor ons de verscheping gaat regelen.

Aangezien a.s. maandag en dinsdag hier vrije dagen zijn (Carnaval) en dus na vrijdag alles gesloten is, moesten we flink druk op de ketel houden om in een paar dagen zoveel mogelijk geregeld te krijgen. Maar alles ging op zijn “elfendertigst” en we hadden het idee dat iedereen er goed in is met het doorschuiven van problemen.

Ook was Ad alvast op onderzoek uit geweest om uit te zoeken waar het douanekantoor was waar we uiteindelijk met al onze papieren naar toe moesten. En we hadden geluk, het was nog geen kilometer van ons hotel vandaan!! Dat is mazzel want met deze hitte door de stad te rijden doe je niet voor de lol.

‘s Avonds zijn we naar een Tango-show geweest in een mooi historisch theater in Barok-stijl. Bij binnenkomst wilde ik natuurlijk meteen foto’s maken, maar dat was verboden. Er liep een fotograaf rond die allerlei foto’s maakte en die kon je na afloop kopen. Nou..... mooi niet!!  Jammer dat alles zo commercieel opgezet was. Je werd binnen geleid door een shop, waar ze je van alles probeerden aan te smeren en we moesten opletten ons goede humeur niet te verliezen door dit gedoe.

Voorafgaand aan de Dinner-show was er een Dans-Class waar je de beginselen van de tango kon leren en daar was Ad natuurlijk meteen voor te porren, na afloop kreeg hij een Tango Diploma en vanaf nu is hij dus afgestudeerd in tango dansen. Dat diploma krijgt een mooi plaatsje naast zijn  Pinguïn Diploma.

Toen uiteindelijk de show na 2 uur begon waren we het vervelende gevoel snel vergeten want de show was “High Quality”. Goede zangers en zangeressen, waarbij het voor de hand lag dat we een vertolking zouden krijgen van “Don’t cry for me Argentina” en buiten de geweldige tango’s die we zagen was het hoogtepunt van de avond de prachtige muziek Adios Nonino van Astor Piazzolla, bij ons zo bekend geworden door Carel Craayenhof die deze beroemd geworden tango speelde bij de huwelijksinzegening van Prins Willem-Alexander en Maximá.

Al bij al heel veel “kippenvel-momenten” deze avond. En héél Argentijns.

        Van deze 2 dansers heeft Ad les gehad en wil hij nu niks anders meer dan de tango dansen......

Vrijdag  8 februari Buenos Aires

Deze dag zijn we weer de hele dag in de weer geweest met ons project:

”motortje over laten schepen naar Europa”. En daarvoor hebben we urenlang bij Customs Clearing gewacht, en gewacht op? en waarom? we weten het niet. Op een gegeven moment ben ik naar die mensen toe gegaan en (boos) gezegd dat dit geen normale gang van zaken was, toen waren we binnen 5 min. aan de beurt, maar we hebben nog 1 1/2 uur in het kantoor gezeten voor ze de nodige kopieën en stempeltjes had gezet.

Ze zijn echt wel vriendelijk hoor, dat wel, maar er zit totaal geen structuur in alles wat ze doen. Dat is zal ook de reden waarom het niet goed gaat met Argentinië.

Er waren ook motorrijders uit Duitsland die 10 motoren moesten inklaren omdat ze hier een tour zouden gaan maken, die zaten al 4 dagen vast, en misschien worden er dat nog veel meer. Dan heb je een probleem, want een van die gasten regelde een motor tour voor 14 dagen, en als daar dan al 4 van afvallen is dat toch zuur.

We zaten wel in onze rats, want we moesten nog naar de Douane die bij de opslagplaats was waar de motoren verpakt moesten worden en waren om 16.30 gesloten. Het was precies die tijd toen we ons laatste stempeltje kregen, en toen zijn we met een rotvaart naar de Store-house gereden, waar iemand ons stond op te wachten

en we weer na veel papierwerk onze motoren achterlieten met  een opgelucht gevoel.

Nét op tijd voor het lange weekend! Misschien moet er nog wel een en ander geregeld worden na dinsdag,o.a. de betaling maar de motoren staan alvast op de plaats waar ze zijn moeten. pfffft....

Ad zijn voorband is zo glad als een spiegel, dus het werd óf tijd om de band te verwisselen, wat hier een probleem zou gaan worden, óf zoals het nu is inkratten die handel!

We hebben wel gelachen om de entree van de douane:  verplicht de ene deur van de container in... om vervolgens door het volgende deurtje bij de douane te komen. Hier zit totaal geen logica in, en moeten we ook niet gaan proberen om te begrijpen!

Stiekem heb ik toch een foto gemaakt in het kantoortje, want nu zag ik wat ze met al die papieren doen!! Gelijk naar de stort......

Zaterdag 9 februari Buenos Aires

Nadat we gehoord hadden dat het hier zo mooi fietsen was besloten we om een fiets te huren en zo nog meer van Buenos Aires te zien, hier schijnen hele mooie fietspaden te zijn. (tenminste als je ze kunt vinden!)

We fietsten vanaf la Boca richting die mooie fietspaden, tenminste dat dáchten we. Eerst zijn we langs het natuurgebied gefietst wat aan de rand van Buenos Aires ligt, heel mooi, maar uiteindelijk belandden in een wijk achter de busstations waar je liever niet wilt komen. We dachten zo een stuk af te snijden. Ik heb zelfs niet durven te stoppen om foto’s te maken.

Tijden de hele reis, en ook niet de reis door Rusland, ben ik nog ooit zo bang geweest!

Alle weggetjes liepen dood, en als je een zandpad wilt vinden in Buenos Aires, nou Ad heeft er verscheidene gevonden, daarom zijn bijnaam AD PAD!

Op een gegeven moment zagen we veel politie, en we vroegen de weg. Hij gebaarde heel zenuwachtig met handen en voeten dat we zo snel mogelijk rechtsomkeer moesten maken.

Nou, ik weet wel dat ik nog nooit zo snel gefietst heb én zo snel de goede weg terug vond.

Onderweg ontweek ik op een haar na rotte tomaten en ander fruit wat ons na gegooid werd, écht geen goede plek!!

Rondom het treinstation was ook veel levendigheid, de Britten hebben hier vroeger hele mooie stations gebouwd, maar achter deze mooie stations is geen trein en geen rails.....

Gevolg.....in de stations zijn marktplaatsen gevestigd, en hebben dus een hele andere bestemming gekregen als bedoeld was.

Zondag 10 februari Montevideo URUGUAY

We moesten nog wat laatste dingen regelen voor de verscheping vd motoren, maar dat kon niet voor woensdag, daarom besloten we van deze dagen gebruik te maken om de oversteek naar Uruguay te maken met een ferry, naar Montevideo wat de hoofdstad is van Uruguay.

De stad ligt aan de noordoever van het Estarium van de Rio de la Plata, die de natuurlijke grens vormt tussen Argentinië en Uruguay vormt en ook een natuurlijke haven is, op sommige plaatsen kun je de overkant zien van de rivier die op deze plaats 200km breed is.

De stad telt 1,3 miljoen inwoners, de helft van de totale inwoners van Uruguay woont in Montevideo.

Terwijl de meeste Zuid-Amerikaanse landen bekend staan om zijn criminaliteit, staat Montevideo bekend als een van de veiligste hoofdsteden ter wereld.

Dit was de laatste dag van de 15de week, en we vonden het heel leuk om als besluit van onze reis dit Uruguay nog te kunnen bezoeken.